11-13 juli Taman Negara

13 juli 2014 - Taman Negara National Park, Maleisië

Vanmorgen op tijd ontbijten want we gaan vandaag op weg naar Taman Negara, het oudste regenwoud van de wereld. We moeten zo n 450 km rijden en mogen de auto van pap en Malani mee. Op zich al een hele onderneming want het verkeer is heel anders dan bij ons, brommers rijden overal tussendoor, dus moet je steeds goed opletten. Ook nemen ze het met de lijnen niet zo nauw, als er 3 auto s passen op de 2 baansweg pakken ze die kans :-). 
Na het ontbijt nemen we, tijdelijk, afscheid van Jacob en Esmeralda en natuurlijk Malani ( die ons nog even een tas met eten meegeeft), pap is al aan het werk in Pantai en Jgirl is op school. 
Het rijden gaat goed, Theo heeft het helemaal onder controle, wel zijn we blij als we Kuala Lumpur voorbij zijn, dan word het gelijk een stuk rustiger op de weg.
De weg is prima te vinden, alleen de laatste 40 km is het wegdek vol kuilen en moet je er een beetje omheen rijden.
Aangekomen in Kuala Tahan parkeren we de auto en pakken onze spullen om naar onderen te lopen waar het bootje vertrekt naar ons verblijf , Mutuira Resort. We hoeven nu maar enkele minuten in de boot, 10 jaar geleden zijn we vanaf Kuala Tembeling naar het resort gevaren, een hele mooie tocht van 3 uur, maar die boot gaat maar 2 x per dag, om 9 en 14 uur, dus daarom nemen we nu deze korte boottrip.
Het resort is erg mooi en ligt als enige aan de andere kant van de rivier in het park zelf, je kunt ook prima in Kuala Tahan verblijven, want voor 1 ringit pp word je overgezet en je bent nog geen 5 min onderweg. 
Na de spullen weg te hebben gezet gaan we eerst de tripjes boeken bij de receptie. Dit kun je ook aan de overkant regelen, maar gemak dient de mens en we gaan niet vaak zo ver weg.
Onze eerste trip maken we vanavond, de nightwalk in de jungle met gids, stevige schoenen en een zaklamp mee nemen. Ted twijfelde een beetje maar heeft zich over laten halen. 
Helaas ging de tocht niet door want om19.40 begon het te onweren en bliksemen....
12 juli
En het heeft geregend tot 1 uur, waardoor de rivier behoorlijk gestegen is.
Na het ontbijt gaan we naar Lata Berkoh, een waterval, door de vele regen kunnen we helaas niet zwemmen, maar de boottocht is erg mooi, we varen door de jungle in een bootje met zn vieren en 2 gidsen. Soms leggen ze de motor stil en kun je alle geluiden horen vanuit de jungle. Voor de echte wilde dieren moet je heel diep de jungle in, en dat doen wij niet. 
Bij de waterval zijn veel bijen, het is hun seizoen, maar het is net als met de meeste dieren hier, gewoon met rust laten, dan doen Ze je niks. Net als bij ons dus eigenlijk :-).
s Middags gaan we de Orang Asli bezoeken, een klein stukje met de boot en dan komen we bij hun plaats, vlak aan de oever. We mogen foto s maken en de gids verteld van alles over hun volk. Deze groep woont hier 3 mnd en gaan daarna weer diep de jungle in, en dan is er weer een andere groep. In de periode dat ze hier wonen dragen ze kleding en gaan naar de supermarkt voor hun boodschappen. Heel bijzonder...
Er zijn wel 18 verschillende stammen en de stam die in Taman Negara leeft is de laatste die nog op de oorspronkelijke manier leven. Dat wil zeggen zonder kleding, diep in de jungle, zelfvoorzienend. Ze maken hun eigen medicijnen van de bomen in de jungle en jagen op dieren voor hun voedsel. De kinderen gaan niet naar school en trouwen al op hun 14 de, met iemand die dood hun ouders is uitgezocht en die ook nog eens een familielid van hen is, neef of nicht, zodat ze allemaal in de buurt blijven en niet mee gaan naar de andere stam-familie. 
Op mijn vraag of hier geen kinderen uit worden geboren met een handicap ( beetje beroepsdeformatie) blijkt dit mee te vallen. 
Kinderen mogen niet naar school omdat ze dan bang zijn dat ze daarna ook aan het werk gaan en niet meer terug komen, en op deze manier behouden ze hun cultuur. 
De mensen worden net zo oud als wij en als ze sterven wordt er bovenin een boom een hutje gebouwd waarin ze het lichaam achterlaten, waarna ze vertrekken om nooit meer op die plek terug te komen, omdat desbetreffende geest er nog rond schijnt te waren. 
Daarna laten de Orang Asli zien hoe je vuur maakt en dmv de blowpipe een aap kunt doden, met een pijl dus, niet met geestverruimende middelen. 
Vervolgens kunnen we nog wat van hen kopen, ook krijgen ze betaald voor deze bezoeken. 
Theo denkt dat zodra wij vertrekken de Orang Asli in hun auto stappen aan de achterkant van het dorp en vertrekken naar hun huis in het dorp..... 
13 juli
Vanmorgen na het ontbijt de Canopy Walk gedaan, vanuit het resort gaat er een mooi pad ( helemaal aangelegd) naar de boomtoppen. Na een km lopen kom je ... Meter boven de grond uit en kun je na betaling van ruim 1 euro via touwbruggen over en door de nomen wandelen. Schitterend!!!! Je moet niet al te erge hoogtevrees hebben, want die touwbruggen zijn wel wat wiebelig, vooral als je er met meerderen op loopt. Maar erg mooi, had het niet willen missen. 

5 Reacties

  1. Rita:
    14 juli 2014
    Hoi Tiny wat een mooi reisverslag heb je geschreven. Bijzonder hoe de stammen daar leven, alhoewel Theo hier zijn bedenkingen over heeft. groetjes aan allen.
  2. Gerry:
    14 juli 2014
    Hallo fam van Kessel,
    Ontzettend leuk om te kunnen volgen wat jullie allemaal doen.
    Zo is heel ver weg toch ook een beetje dichtbij.
  3. Klaas:
    14 juli 2014
    Mooi verhaal. Bijzonder dat uitvaart-ritueel. Dat ze daarna nooit meer op die plek terugkomen snap ik ook wel. Vraag me alleen af of dit vanwege de eerbied of vanwege de reuk is....
  4. Gre rutgers:
    15 juli 2014
    Mooi verhaal Tiny,ik print het uit dan kan ik het Haiko laten lezen. Dit is fijn voor jullie om mee te maken.
  5. Esther:
    16 juli 2014
    hallo Tiny

    weer zn mooi verslag leuk hoe je beschrijft wat jullie zoal ondernemen en hoe de mensen daar leven. mooie belevenissen voor jullie allen.geniet lekker verder.